The Quiet Girl
Teder drama naar een novelle van Claire Keegan over de lotgevallen van een gesloten tienjarig meisje op het platteland in Ierland aan het begin van de jaren tachtig.
Cáit spreekt alleen als ze dat zelf nodig vindt. Dat is niet vaak en niet veel. Het is begin jaren tachtig, tijdens de zomer ergens op het Ierse platteland. De tienjarige Cáit wordt bij familieleden ondergebracht om haar moeder – in verwachting van het zoveelste kind – te ontlasten. Haar vader brengt haar weg, ver weg van de plek waar geen plaats voor haar is. Het duurt niet lang of we gaan de wereld zien, voelen en ondervinden zoals Cáit: licht dromerig, scherp observerend, en zeker niet naïef. Het perspectief van een kind in een wereld waar kinderen nauwelijks kind mogen zijn.
De debuutfilm van Colm Bairéad is een feest voor de ogen en de ziel. Een bejubelde film over een verwaarloosd meisje opgroeiend in een disfunctionele familie. En net als Heidi – het boek dat ze leest voordat ze naar bed gaat – vindt ze haar ‘Alpen’ bij het echtpaar op de boerderij dat haar liefdevol opvangt, in weerwil van hun eigen verdriet. Een subtiele verwijzing naar wat de verwaarloosde Cáit echt nodig heeft: ruimte om zichzelf te zijn; omringd worden met aandacht, liefde en compassie. Een juweel van een film. Hartverwarmend en expressief zonder veel woorden nodig te hebben. (ej)