Radiance
Romantisch drama van Naomi Kawase (An, Still The Water) over de ontluikende relatie tussen de schrijfster Misaka en de fotograaf Masaya in Nara, de voormalige hoofdstad van Japan.
Op een filmvertoning komt het tot een confrontatie tussen Misaka – schrijfster die films beschrijft voor slechtzienden – en de fotograaf Masaya. Zijn felheid heeft te maken met het feit dat hij langzaam zijn gezichtsvermogen aan het verliezen is. Masaya’s foto’s roepen sterke herinneringen aan het verleden van Misaka op. Samen ontwikkelen ze een nieuwe taal om de wereld om hen heen te bezien en gaandeweg vullen ze elkaar steeds meer aan.
RADIANCE is de nieuwe film van de gerenommeerde Japanse regisseur Naomi Kawase en de film won de Oecumenische Juryprijs op het filmfestival van Cannes. Een delicate film over zien, kijken en het omgaan met verlies. Misschien is het wel zoals in RADIANCE gesuggereerd wordt: ‘Niets is mooier dan wat vervaagt voor onze ogen’. (ej)
Verliezen en loslaten. Dit zijn de twee grote thema’s in de films van de Japanse filmmaker Naomi Kawase. In FIREFLY (2000) verliest Ayako haar moeder, in SHARA (32003) verliest Shun zijn tweelingbroertje, in STILL THE WATER (2014) verliest een jong stel zijn onschuld. AN, Kawase’s vorige film, vertelt over een bakker die door hoge schulden zijn hele leven heeft moeten werken als verkoper van doryaki pannenkoekjes. En nu, in RADIANCE, zien we enerzijds een fotograaf die het verlies van zijn zicht moet accepteren, anderzijds een vrouw die haar dementerende moeder ziet wegkwijnen.
Een prominente rol in Kawase’s films is ook weggelegd voor de (Japanse) natuur. Eindeloze bospartijen, bloeiende kersenbomen en zonsondergangen gezien vanaf bergtoppen. De natuur kent een vernietigende én een helende kracht, een cyclus van sterven en herrijzen. Verliezen en loslaten.