Megaloposts
Op 5 december is de Nederlandse release van Megalopolis van Francis Ford Coppola. Filmhuis Lumière vroeg schrijver/filosoof Govert Derix om zijn licht te laten schijnen over dit magnum opus. Derix publiceerde onlangs Hyperfilosofie, op zoek naar wijsheid in onwijze tijden. Is Megalopolis de cinematografische climax van wijsheid in onwijze tijden? In een reeks megalomane posts neemt hij ons mee naar een onmogelijk antwoord.
29 oktober 2024 | Govert Derix
Zeer gewaardeerde cinefiel,
Fasten your seatbelts!
Geheel in de geest van megalon zitten die wel en niet aan uw bioscoopstoel. Megalon, de wonderstof waarvoor Cesar Catalina de nobelprijs krijgt. Nog even en ook uw zetel is ervan gemaakt. De gevolgen zijn niet te overzien.
Want zie:
Wie antwoord zoekt op de grote vraag van Friedrich Nietzsche naar de hoeveelheid waarheid die een mens kan verdragen, kan binnenkort terecht bij één waanzinnige film.
Wie het cinematografische pendant zoekt van Georg Friedrich Wilhelm Hegels bewering dat filosofie de tijd is in gedachten gevat, kan zich laven aan een rolprent die alle tijdperken samenpakt.
En wie de ultieme ontkrachting zoekt van Ludwig Wittgensteins opmerking dat men over dingen waarover men niet spreken kan moet zwijgen, zal van de daken schreeuwen dat het onzegbare filmisch vlees is geworden.
Hoeveel verwijzingen kan één film bevatten?
Hoeveel tijdgeest kan in één film van het doek spatten?
Hoeveel onzegbaars kan met één complex weefsel van beelden en geluiden tot spreken worden gebracht?