Take Me Somewhere Nice
Droogkomische roadmovie van Ena Sendijarevic over een Nederlandse tiener die een snikhete zomer doorbrengt in Bosnië, het geboorteland van haar ouders.
De rebelse Alma worstelt met haar identiteit: ze is niet westers maar ook niet oosters, ze is geen meisje meer maar ook nog geen vrouw. In haar eentje reist ze naar Bosnië om haar ernstig zieke vader – voor het eerst – te bezoeken. Haar familie zal haar wel opvangen, denkt ze. Maar dat pakt anders uit en Alma raakt in de ene na de andere absurde situatie verzeild.
Ena Sendijarevic (bekend van haar prijswinnende korte films, zoals IMPORT) is zelf van Bosnische origine. Haar eerste speelfilm is dan ook een persoonlijke film. Ze speelt met clichés en bestaande stereotyperingen van migranten, vrouwelijkheid, mannelijkheid en Oost-Europa. Door de realiteit te presenteren in vervreemdende shots met gekke decors en visuele grapjes, laat ze de kijker voelen dat er meerdere versies van de realiteit mogelijk zijn. Winnaar van de Speciale Juryprijs op het International Film Festival Rotterdam. (ek)
De blauwdruk voor de droogkomische stijl van Ena Sendijarevic is te vinden in haar korte film IMPORT, in 2016 geselecteerd voor het parallelprogramma van Cannes genaamd Quinzane des Réalisateurs. In een stijl die leent van Pawlikowski en Kaurismäki vertelt Sendijarevic in 17 minuten het verhaal van haar eigen jeugd: op de vlucht voor de Joegoslavië-oorlog kregen Ena, haar ouders en haar zus in 1994 een huis toegewezen in Almen, een dorp in Gelderland met nog geen duizend inwoners. Ze waren de enige Bosniërs in de buurt. “Er werd thuis niet over gesproken en ik stelde geen vragen. Pas later ben ik er dieper over gaan nadenken. Het schrijven van het script van IMPORT was een soort alibi om het er mijn ouders over te hebben”, zei ze hier over. Eenmaal bezig aan de film sloeg de stemming over vluchtelingen om in Nederland, volgens de regisseur: “Van welkom en humanitaire hulp naar ga weg en gelukzoekers. Dat maakte me steeds kwader. Zo waren wij ook niet, dacht ik.” Het resultaat is een genuanceerd werk dat ‘de vluchteling’ op een luchtige manier uit de anonimiteit sleurt, en vervolgens van menselijkheid voorziet.
Benieuwd naar Import? Klik dan verder!