M*A*S*H
Satirische oorlogsfilm van Robert Altman over cynische legerartsen in een mobiel hospitaal tijdens de Koreaanse Oorlog. Met zwarte humor en chaos bekritiseren ze de absurditeit van oorlog en het militaire leven.
De toon van de film wordt gelijk gezet met het prachtige openingslied Suicide Is Painless. In beeld een helikopter op zoek naar een landingsplaats ergens in de jungle in Korea. We bevinden ons in de jaren zeventig. Amerika is verwikkeld in een bloedige, hopeloze oorlog. De camera zoomt in op een veldhospitaal met daarin een andere wereld. Natuurlijk, het gevecht gaat door, maar de focus ligt op het kleine: de intriges, de vriendschappen, de meer dan vriendschappen, de bureaucratie en de pesterijen tussen het personeel van het kleine ziekenhuis waar gewonde soldaten worden behandeld – zo goed als dat kan gegeven de omstandigheden.
M*A*S*H staat te boek als een van de beste komedies aller tijden. Maar de ondertoon, prachtig gevat in het openingslied, is natuurlijk niet echt om te lachen. De grappen zijn achteloos, zonder uit het oog te verliezen waar het om gaat: leven of dood in een verschrikkelijke omgeving. Een been afzagen, tja, het moet maar. Daarna weer verder met overleven, net doen alsof het je niet raakt.
Het succes van deze inmiddels legendarische film is de verdienste van een groot regisseur met een goed gevoel voor timing en zijn oog voor prachtig camerawerk en meesterlijk acteren. M*A*S*H is daarnaast natuurlijk vooral een protest tegen oorlog. Het cynisme van levens redden in een veldhospitaal in een uitzichtloze situatie. (ej)