C'est pas moi + Allégorie citadine
Compilatieprogramma met twee korte films; de eerste van en de tweede met Leos Carax (Holy Motors, Annette).
De films:
C’est Pas Moi
Leos Carax, Frankrijk, 2024, 41 min., Frans, Engels gesproken, Nederlands ondertiteld. Met: Leos Carax, Denis Lavant, Nastya Golubeva Carax. (Kijkwijzer: 6, geweld, grof taalgebruik)
In opdracht van het Centre Pompidou maakte de gevierde Franse filmmaker Leos Carax deze korte film waarin hij met beelden antwoord geeft op de vraag ‘Waar ben je, Leos Carax?’.
Het resultaat is een zelfportret in vrije stijl, vol knipogen en verwijzingen naar zijn uitzinnige oeuvre. Tegelijkertijd is het een liefdevol eerbetoon aan Jean-Luc Godard en David Bowie én een onderzoek naar de macht en de politieke impact van beelden. Deze knallende collage van tekst- en filmfragmenten is Carax zoals we hem graag zien: provocerend, poëtisch en filosofisch.
Allégorie Citadine
JR & Alice Rohrwacher, Frankrijk, 2024, 21 min., Frans gesproken, Nederlands ondertiteld. Met: Naïm El Kaldaoui, Lyna Khoudri, Leos Carax. (Kijkwijzer: 9, angst)
Korte film van JR (Visages Villages) en Alice Rohrwacher (Lazzaro Felice), geïnspireerd door Plato’s allegorie van de grot.
Een danseres gaat met haar zevenjarige zoontje naar de casting voor een toneelstuk gebaseerd op de allegorie van de grot. Maar wanneer de auditie begint, loopt hij weg, de straten van Parijs in, het avontuur tegemoet.
JR en Alice Rohrwacher laten film en filosofie op fantasierijke wijze samensmelten, met een opvallende rol voor Leos Carax. Allégorie Citadine illustreert hoe beelden – of het nu schaduwen of tastbare objecten zijn – de waarheid kunnen verdraaien of onthullen. De film borduurt voort op een project van fotograaf JR in Parijs, waarbij hij de gevel van het Palais Garnier in een monumentale trompe-l’oeil-afbeelding van een grot veranderde.