En Fanfare
Franse feelgoodfilm van Emmanuel Courcol (Un Triomphe) over twee muzikaal getalenteerde broers die niet van elkaars bestaan weten. Dat verandert als een van hen een beenmergdonor zoekt. Was een enorme hit in de Franse bioscopen.
Thibaut is een internationaal vermaarde muziekdirigent. Nadat hij tijdens een repetitie plotseling in elkaar zakt, blijkt dat hij leukemie heeft. Hij heeft een stamceltransplantatie nodig, bij voorkeur met beenmerg van het meest directe familielid. Dat is Thibauts jongere zus Sabrina. Maar haar stamcellen blijken niet alleen niet compatibel, de twee blijken niet eens biologisch verwant te zijn, zo onthult de dna-test.
En dan komt de waarheid aan het licht: Thibaut is geadopteerd en heeft bovendien een broer: Jimmy, een arrogante, sullige kantinemedewerker die in een volkswijk woont en trombone speelt in de plaatselijke fanfare. Na enig aandringen stemt hij in met de stamceldonatie voor zijn ‘deftige’ broer.
De transplantatie verloopt goed, maar daarmee is het verhaal niet afgelopen. Als de broers de muziek horen van de beroemde jazztrompettist Clifford Brown, vinden ze hun gemeenschappelijke basis, op volledig gelijkwaardig niveau, en ontstaat er een sterke, onverbreekbare band.
Via de twee broers laat Courcol de rol van sociale ongelijkheid zien en hoe muziek mensen desondanks kan verbinden. Een film die op een gevoelige manier de kracht van vriendschap en familiebanden laat zien – zonder te vervallen in sentimentaliteit – en die aan het einde niemand onberoerd zal laten. (bw)