Titane
Julia Ducournau (Raw) ontving de Palme d’Or in Cannes voor deze wilde, onvoorspelbare en extreme film over liefde, genderidentiteit en de relatie tussen ouder en kind.
De androgyne Alexia heeft een fascinatie voor metaal en werkt als stripper op een autobeurs. Nadat ze zich schuldig heeft gemaakt aan een reeks gewelddadige misdaden, neemt ze de identiteit aan van een al tien jaar vermiste jongen. Met een kaalgeschoren hoofd, afgebonden borsten en gehuld in mannenkleren geeft ze zich uit voor de negentienjarige Adrien. Diens vader – een getroebleerde man die verslaafd is aan anabole steroïden en leiding geeft aan een macho brandweerkorps – ontfermt zich over Alexia en accepteert haar als ware zij zijn verloren zoon. Tussen de twee geknakte zielen ontwikkelt zich een bijzondere relatie.
De Française Julia Ducournau debuteerde in 2016 met RAW, een intelligent verhaal over seksueel ontwaken, verpakt als een bloederige horrorfilm over kannibalisme. Met haar tweede film TITANE schreef ze filmgeschiedenis: Ducournau werd – 28 jaar na de bekroning van THE PIANO van Jane Campion – de tweede vrouwelijke regisseur die de Gouden Palm won. Een gewaagde maar ook bejubelde keuze van de festivaljury onder leiding van Spike Lee, die het lef had om te kiezen voor een jonge, taboedoorbrekende en subversieve filmmaakster. TITANE werd veelvuldig vergeleken met de body horror van David Cronenberg (CRASH, VIDEODROME) en het werk van de Japanse cultregisseur Tsukamoto Shinya (de TETSUO-trilogie), maar uiteindelijk is het vooral een onbesuisde trip naar de inclusieve en fluïde wereld van Julia Ducournau. (mv)