Play

Atlantique

Het speelfilmdebuut van Mati Diop is een bedwelmende mix van Afrikaanse fabel, romantisch tienerdrama, spookverhaal en detective. Winnaar van de Grote Prijs van de Jury in Cannes.

Tijden & Tickets
Ada en Souleiman zijn jong en verliefd. Helaas lacht de toekomst hen niet toe. Ada’s toekomst ligt beklonken in het huwelijk met een rijke zakenman van wie ze niet houdt. Souleiman werkt aan een gigantisch flatgebouw aan zee in Daka zonder betaald te krijgen. Hij en zijn collega-bouwvakkers besluiten hun moderne vorm van slavernij te ontvluchten en hun geluk te beproeven in Spanje. Tijdens het huwelijksfeest van Ada breekt er een brand uit en krijgen Ada’s vriendinnen een raadselachtige koorts.


ATLANTIQUE is de speelfilmversie van de in 2009 met een IFFR Tiger Award gelauwerde korte film van de Frans-Senegalese (actrice) Mati Diop. Geraakt door de gevolgen van migratie, zowel voor de vertrekkers en de achterblijvers, wilde Diop de menselijke kant van dit hedendaagse sociale drama laten zien. Dat is gelukt. De kracht van Diops regiedebuut ligt in het voelbaar maken van grote thema’s zoals de massale exodus uit Noord-Afrika, vrouwenemancipatie en de gevolgen van het kapitalistische systeem in de vorm van een melancholiek sprookje. (ej)

Mati Diop, Frankrijk, Senegal, België, 2019, 106 min. Wolof, Frans, Engels & Arabisch gesproken, Nederlands ondertiteld. Met Mame Bineta Sane, Amadou Mbow, Traore, Nicole Sougou, Aminata Kane.
Doorlezer

Diops kortfilm Atlantiques en regiedebuut Atlantique zijn losjes geïnspireerd door een kleine exodus rond 2005, toen duizenden jonge Senegalese mannen in pirogues (piepkleine houten vissersbootjes) de overtocht naar Europa waagden. En daarbij het leven lieten. Barcelona of de dood, riepen ze. Kortfilm Atlantiques vertelt het verhaal vanuit de mannen, jongens nog. Atlantique kiest het perspectief van de meisjes, nauwelijks vrouwen, die achterbleven.

In beide films speelt de Atlantische Oceaan een cruciale rol. Niet alleen als barrière tussen Afrika en Europa, en tussen personages zoals Ada en Souleiman, maar ook op een dieper niveau. Als scheidslijn tussen de elementen, land en water. Als tussenwereld tussen leven en dood.

Lees het complete artikel over Atlantique door Dana Linssen in de Filmkrant hier.