About Endlessness - Engels ondertiteld
Met About Endlessness beziet Roy Andersson opnieuw de absurditeit van het menselijk bestaan, in zijn uit duizenden herkenbare visuele stijl.
‘Om te tonen hoeveel moois het leven te bieden heeft, moet je als contrast ook de donkere kant laten zien.’ Aldus Roy Andersson, de Zweedse filmmaker die in zijn films (SONGS FROM THE SECOND FLOOR, A PIGEON SAT ON A BRANCH REFLECTING ON EXISTENCE) het dagelijks geploeter van de mens met mededogen observeert. Het is een uiterst treurige wereld die de Zweed laat zien, vol kleyne luyden die deemoedig de dagelijkse vernederingen van het leven ondergaan. De acteurs zijn daarbij dermate bleek en grauw geschminkt dat het lijkt alsof ze al drie dagen geleden zijn overleden.
In ABOUT ENDLESSNESS laat de Zweed de kijker als in een droom rondzwerven door zijn wonderlijke universum, daarbij begeleid door een Sjeherazade-achtige vertelster. Een stel zweeft over een door oorlog verwoeste stad; een van zijn geloof gevallen priester klopt bij een arts aan voor hulp; tienermeisjes dansen in de zon buiten een café; een verslagen leger marcheert naar een krijgsgevangenenkamp.
In vergelijking met zijn eerdere films bevat ABOUT ENDLESSNESS minder zwarte humor dan we gewend zijn van de Zweed. De visuele stijl is echter uit duizenden herkenbaar: de camera beschouwt vanuit één vast standpunt een aaneenschakeling van tableaux vivants. Elke straat, elk interieur, elk gebouw, alles wordt in de studio gebouwd. Zo liet Andersson dit keer de stad Keulen anno 1945 op schaalgrootte nabouwen. Kunstkenners zullen veel plezier beleven aan de referenties naar schilderijen van Marc Chagall, Vincent van Gogh en Ilja Repin. Al met al weinig nieuws onder de bleke Zweedse zon, maar de trouwe aanhangers van Andersson zullen dat vast niet erg vinden.