Sorry, Baby
Humor en hartzeer zijn prachtig in balans in deze Amerikaanse indiefilm over een universiteitsdocente die haar stilgevallen leven onder ogen ziet en aarzelend op weg gaat naar een nieuw begin. Hoogtepunt van het Sundance Film Festival.
Zo’n drie jaar geleden is Agnes iets ergs overkomen, maar sindsdien is het leven doorgegaan – althans, voor iedereen om haar heen. Zelf is ze stil blijven staan. Ze woont in het rustige New England, waar ze een teruggetrokken bestaan leidt. Wanneer haar dierbare vriendin Lydie op bezoek komt, vlak voor een belangrijke mijlpaal, wordt Agnes gedwongen haar eigen situatie onder ogen te zien. Langzaam begint ze te beseffen wat haar tegenhoudt om verder te gaan en zet ze de eerste voorzichtige stappen naar een nieuw begin.
Sorry, Baby toont op indrukwekkende wijze hoe twijfel, woede en ontkenning zich opstapelen in de nasleep van trauma. Niet met expliciete beelden van het geweldsincident, maar met krachtige scènes rond het ziekenhuisbezoek, de aangifte bij de politie en melding op het werk. Naast het fenomenale acteren van Eva Victor, die de hoofdrol speelt in haar eigen regiedebuut, rust de film vooral op de sterke dialogen (ook door Victor geschreven). Sorry, Baby zit bomvol leven en is veel grappiger dan je zou verwachten van een film over de nasleep van een trauma. (ek)