Alpha
Na haar Gouden Palm-winnaar Titane (2021) keert Julia Ducournau terug met Alpha, een emotioneel familiedrama over een dertienjarig meisje dat mogelijk besmet is geraakt met een ziekte die mensen langzaam in marmeren beelden verandert.
Wanneer Alpha na een feestje thuiskomt met een tatoeage, breekt de hel los. Haar alleenstaande moeder, werkzaam in het ziekenhuis, vreest dat haar dochter via een vuile naald is besmet met een mysterieuze, nieuwe ziekte. Op school verspreidt dat gerucht zich snel, waarna Alpha als een paria wordt behandeld. Thuis wordt de situatie er ook niet beter op wanneer haar verslaafde oom Amin onverwacht opduikt.
De Franse filmmaakster Julia Ducournau (Raw, Titane) behoort tot het zeer selecte gezelschap van (drie) vrouwen die de hoofdprijs van het filmfestival in Cannes hebben gewonnen. Haar derde film is minder extreem dan haar eerdere werk – al zullen kijkers die niet goed tegen injecties of naalden kunnen, af en toe hun blik moeten afwenden. Alpha speelt zich af in de jaren 1980 en 1990, in een grimmige wereld die wordt geteisterd door een besmettelijke epidemie die doet denken aan aids. Ducournau groeide zelf op in het aidstijdperk en herinnert zich ‘een besmettelijke angst en een gevoel van schaamte bij een hele bevolkingsgroep’. Met deze film levert ze commentaar op de manier waarop die angst zich verspreidde en op de pijnlijke stigmatisering van mensen die besmet raakten. De soundtrack bevat onder meer muziek van Portishead en Nick Cave. (mv)