The Boy and the Heron
De Japanse animatiegrootmeester Hayao Miyazaki (Spirited Away, My Neighbor Totoro, Howl's Moving Castle) keert terug met een visueel verbluffend en autobiografisch getint sprookje over de magische odyssee van een rouwende tienerjongen. Winnaar van de Oscar voor beste animatiefilm.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog sterft de moeder van de twaalfjarige Mahito in een brandend ziekenhuis. Een jaar later bevindt de jongen zich op het platteland, waar zijn vader met zijn nieuwe vrouw (zijn voormalige schoonzus) is gaan wonen. Mahito, nog steeds heel verdrietig, voelt zich buitengesloten nu er ook een baby op komst is. Een grote reiger lokt hem mee naar een vervallen toren omdat, zo beweert hij, zijn moeder nog zou leven. Ook zijn stiefmoeder is daar, maar ze zal binnenkort ook verdwijnen. Mahito betreedt een wereld vol magische wezens, een wereld op de grens van leven en dood. Hij moet leren wat het betekent om een mens te zijn en hoe hij het mooie en goede kan nastreven.
In wat waarschijnlijk de laatste film van de 82-jarige filmmaker is, komen veel van zijn vaste thema’s terug, zoals wonderlijke gebouwen, oude vrouwen, transformerende wonderlijke wezens en uitstapjes naar de geestenwereld, maar toch steeds weer op een andere manier weergegeven. Alle films munten uit door hun delicate en wonderschone tekenstijl, door hun geloofwaardige helden en prachtige kleuren. Miyazaki’s hele oeuvre gaat over verwoestingen door oorlog en de bescherming van de aarde. Actueler en universeler kan het niet, deze prachtige zwanenzang. (av)