The End
Een post-apocalyptische musical met Tilda Swinton en Michael Shannon over een ultrarijk gezin dat vijfentwintig jaar na een milieuramp een zo normaal mogelijk leven tracht te leiden in een luxueuze bunker.
Een actueel gegeven, heil zoeken in een bunker na een milieuramp. Helaas niet voor iedereen een reële mogelijkheid. Wel voor deze vader, moeder, en hun zoon, geboren tijdens de ramp, en vervolgens opgegroeid in de zoutmijn die dienst doet als hun schuilplaats. Dat vader deel uitmaakte van het systeem dat verantwoordelijk is voor de ramp wordt allengs duidelijk. Hun comfortabele leven wordt opgeschud als een vreemdeling, Girl, zich aandient en hun harmonieuze routine verstoort.
De urgentie van deze film was voor Oppenheimer duidelijk. De aarde gaat ten onder aan hebzucht en lafheid. We kunnen keuzes maken, liefst nu. Heikele kwesties aan de orde te stellen is hem niet vreemd. Met The Act Of Killing (2012) en The Look Of Silence (2014) leverde de regisseur twee schokkende documentaires over de massa executies in Indonesië na de revolutie in 1965 af. Verrassend genoeg koos Oppenheimer dit keer voor een musical. Ook niet per ongeluk, want de ironie ligt in de vorm. Een gewaagde keuze. Zingen, als huilen meer voor de hand ligt. Visuele pracht om je even veilig te voelen, maar de boodschap is duidelijk. (ej)