Smoke Sauna Sisterhood
Lyrische documentaire waarin vrouwen in de duisternis van een Zuid-Estse rooksauna hun diepste en intiemste geheimen met elkaar delen. De zweetdruppels nemen de schaamte mee; in de hitte van de hut worden zusterschappen gesmeed.
Weinig plekken nodigen meer uit tot het tonen van kwetsbaarheid dan de sauna. Zowel letterlijk als figuurlijk geven de vrouwen in deze intieme documentaire zich bloot, op een afgelegen plek in de vrieskou, ergens diep in de bossen van Estland. Zweetdruppels, water en tranen versmelten. De camera lijkt deel uit te maken van de groep en registreert respectvol en liefdevol de vrouwen die vertellen over – en luisteren naar – zowel mooie als traumatiserende ervaringen. De doodgeboorte van een kind, seksueel misbruik, coming-out, huiselijk geweld, ziekte en herstel, alles komt voorbij. Een oude vrouw vertelt over de seksistische tradities uit haar tijd, die in schril contrast staan met het overweldigende gevoel van steun en kracht dat de vrouwen in de sauna ervaren.
SMOKE SAUNA SISTERHOOD maakte dit jaar een zegetocht langs diverse filmfestivals en werd tijdens Sundance bekroond met de prijs voor beste regie in de categorie ‘wereldcinema – documentaire’.
Op het afgelopen IDFA (International Documentary Festival Amsterdam) sprak de Filmkrant met regisseur Anna Hints. Over het ontstaan van SMOKE SAUNA SISTERHOOD zei ze het volgende: "Hints kreeg het idee voor de film tijdens een stilteretraite in een boeddhistisch klooster, maar het zaadje was al gepland op haar elfde. Hints: “De dag voor de begrafenis van mijn opa ging ik naar de rooksauna. Daar biechtte mijn oma op dat hij er tijdens hun huwelijk heel wat affaires op had nagehouden. Het was moeilijk geweest om in zijn afwezigheid vier kinderen op te voeden in de naoorlogse Sovjettijd. In deze sessie kwamen alle pijn, verdriet en woede in haar los. Toen we klaar waren en onze kleren weer aantrokken, voelde ik dat ze vrede had met opa. Ze kon hem de volgende dag zonder scrupules begraven.” Hints drukt haar handen tegen haar buik en sluit haar ogen. Haar regenboogkleurige kraaltjesoorbellen zwiepen tegen haar kin. “Dit was het moment dat het tot in mijn ziel en botten tot mij doordrong dat er één plek op deze aardkloot is, waar je je emoties en ervaringen kunt delen zonder veroordeeld te worden.”"
Het hele interview lees je hier.