Play

Climax

De nieuwe film van enfant terrible Gaspar Noé (Irréversible) is een cinematografische bad trip waarin een feest van een dansgroep volledig uit de hand loopt omdat iemand LSD door de sangria heeft gemengd.

Tijden & Tickets

In de aanloop naar hun tournee trekt een groep jonge dansers zich drie dagen terug in een afgelegen herberg om te repeteren. Op de laatste avond vieren ze feest. Niemand heeft weet van de LSD in de sangria, die rijkelijk vloeit. De massale trip die daarop volgt, mondt uit in collectieve waanzin.

Gaspar Noé is een regisseur die bekend staat om zijn uitermate ongemakkelijke films. Noé is gefascineerd door situaties die omslaan in chaos en anarchie. Combineer die fascinatie met een nieuwsbericht over dansers die onder invloed van een psychedelische substantie elkaar naar het leven gingen staan en CLIMAX is geboren. Cameraman Benoît Debie legt de dansers virtuoos vast. Ze krumpen en voguen op de hypnotiserende soundtrack. Het resultaat is een visueel spektakel waarin je genadeloos wordt meegezogen. (ms)

Gaspar Noé, Frankrijk, België, VS, 2018, 95 min. Frans gesproken, Nederlands ondertiteld. Met Sofia Boutella, Romain Guillermic, Souheila Yacoub, Kiddy Smile, Claude-Emmanuelle Gajan-Maull.
Doorlezer

In ‘De goddelijke komedie’ neemt middeleeuws dichter-filosoof Dante Alighieri de lezer mee op een tocht door het hiernamaals. De titel van het boek verraadt een goede afloop: na de hel wacht de loutering, gevolgd door het Paradijs. Eind goed, al goed.

In CLIMAX draait notoir beeldprovocateur Gaspar Noé deze klassieke verhaalstructuur om: na de hemel (een verrukkelijke choreografie) volgt de hel op aarde. En toch, zo stelt Noé in dit interview, is CLIMAX grappiger, en als gevolg zachter, dan zijn vorige werk. Veel scènes zijn nog steeds uitstekend nachtmerriemateriaal, toegegeven, maar het (aanvankelijk) olijke en geile dansgezelschap verleent de film een luchtigheid die het oeuvre van Noé – boordevol complexe, getraumatiseerde karakters – tot dusver vreemd was. Tel daar een soundtrack vol borsthaardisco (Cerrone, Giorgio Moroder), onvermoeibare synthpop (Soft Cell) en experimentele electronica (Aphex Twin) bij op en het is duidelijk dat Noé de kijker wat ruimte biedt voor genot en hypnose. Vintage Noé, maar met een hervonden energie: CLIMAX is een genietbare tragedie. Benieuwd naar eerder werk van Noé? Check dan dit video-essay (let op, de inhoud is bij vlagen schokkend)!