Bratan
Deze ontroerende en humoristische debuutfilm van de Tadzjiekse regisseur Khudojnazarov neemt ons mee op een reis door Centraal-Azië aan boord van een gammele goederentrein.
Een film uit de oude doos, zo lijkt het; minimalistisch geschoten in sepia en zwart-wit. Minimalistisch als stijlvorm of als gevolg van een gebrek aan middelen? Dat laatste was inderdaad de reden voor de jonge Tadzjiekse regisseur om voor deze stijl te kiezen. Gelukkig maar, want de vorm versterkt de inhoud in dit geval helemaal.
Het verhaal: de zeventienjarige Farroek reist samen met zijn zevenjarig broertje Potsjik per trein door het Tadzjiekse landschap. Ze zijn onderweg naar hun vader, die als arts werkt in een kuuroord in de bergen op de grens van Afghanistan, Pakistan en China. Farroek wil weg van de uitzichtloze situatie in dat kleine Tadzjiekse dorpje waar ze met hun grootmoeder leven.
Naast de fantastische beelden van hun reis door het prachtige heuvelachtige landschap, is het vooral de relatie tussen de broers die ontroert. De regisseur biedt een fascinerende inkijk in hoe mensen vroeger per trein reisden. Een oude stoomlocomotief sleept vermoeid een paar gammele goederenwagons achter zich aan. Een cultureel-antropologische studie, was dat wat de jonge maker voor ogen stond met deze film? Vast, maar het is meer dan dat. Met humor en vertedering maakt hij ons deelgenoot van de kleine, maar tegelijkertijd grootse levens van echte mensen. Een subtiele en ontroerende film. (ej)