Marie Antoinette
Sofia Coppola permitteert zich veel vrijheden in deze prettig anachronistische kijk op het leven van de jonge bruid van Louis XVI, hier geportretteerd als een jonge vrouw op zoek naar houvast in het leven.
Het is weer eens wat anders: een kostuumdrama begeleid door de klanken van Adam and the Ants en The Cure. Coppola’s grootste angst was dat MARIE ANTOINETTE een klassiek kostuumdrama zou worden. Daar hoeft ze niet bang voor te zijn: een historisch portret is het zeker niet. De film is weliswaar gebaseerd op Antonia Frasers biografie over de aartshertogin van Oostenrijk (1755-1793) in het prerevolutionaire Frankrijk, maar schenkt daar verder weinig aandacht aan. Het extravagante hof van Versailles is slechts het decor voor de angst, onzekerheid en verveling van het pubermeisje Marie Antoinette. Op haar veertiende wordt ze uitgehuwelijkt aan de vijftienjarige Louis XVI. Het hof verwacht een zwangerschap, maar Louis vertoont weinig seksuele interesse. Die houding maakt het leven van Marie Antoinette aan het hof loodzwaar. Het zijn mooie ingrediënten voor het verbeelden van universele gevoelens als eenzaamheid en rebellie. Geen toeval dat daar de muziek van de New Romantics uit begin jaren tachtig bij hoort, volgens Coppola de vertolkers van ‘onstuimigheid, hedonisme en decadentie’. (ej)