Manta Ray
Thaise film vol symboliek over een visser en een gewonde man die hij redt aan de kust. Het ogenschijnlijk eenvoudige verhaal laat veel over aan de interpretatie van de kijker.
MANTA RAY is opgedragen aan de Rohingya, lezen we in de begintitels. Dit staat momenteel bekend als het meest vervolgde volk ter wereld. Met name in Myanmar vindt een regelrechte genocide plaats; honderdduizenden Rohingya’s zijn er gevlucht naar vooral Bangladesh. Vermoedelijk is ook de gewonde en geredde man in deze film een Rohingya, maar nergens wordt dat expliciet. Hij spreekt namelijk geen woord. Als de visser hem vindt, neemt hij hem mee naar huis, verzorgt hij hem en noemt hij hem Thongchai, naar een Thaise popster. De twee worden vrienden. Als de visser plotseling verdwijnt op zee en zijn ex-vrouw ten tonele verschijnt, neemt Thongchai gaandeweg het leven van de visser over en leeft hij met de vrouw verder als echtpaar.
MANTA RAY heeft een vrij minimalistisch plot en bevat veel mysterieuze scènes met magische elementen. Het lijkt te gaan om identiteit en het belang c.q. de betrekkelijkheid daarvan, maar de kijker kan er ook een ander verhaal bij maken. Wie daar geen bezwaar tegen heeft, zal genieten van deze cinematografische parel, die tijdens het filmfestival in Venetië werd onderscheiden met de prijs voor Beste Film in het programma-onderdeel Orrizonti. (jc)
De verhoudingen tussen het grotendeels boeddhistische Thailand en de overwegend islamitische Rohingya zijn bijzonder pijnlijk. Het conflict duurt al decennia, maar de zomer van 2012 betekende het begin van een nieuwe golf van geweld tegen het volk. Sinds toen zijn veel wreedheden van de Thaise regering aan het licht gekomen. In 2013 ontdekte Reuters een officieel Thais overheidsdocument met daarin een plan om van het Rohingya-probleem af te komen door de vluchtelingen te verkopen aan mensensmokkelaars; in 2015 weigerde de regering asiel te bieden en in datzelfde jaar werden massagraven vol Rohingya-vluchtelingen gevonden in het zuiden van Thailand. Deze opsomming is slechts het topje van de ijsberg.
Zo rond 2009 – toen zes boten met 300 Rohingya terug in de oceaan werden geduwd, achtergelaten om te sterven – besloot regisseur Phuttiphong Aroonpheng een film te wijden aan de tragische situatie. De tragiek en het narratief zijn nauwkeurig met elkaar vervlochten: neem het Islamitische gebed van de vluchteling, of het gegeven dat de film zich afspeelt aan de Thaise kust, waar lange tijd smokkel van Rohingya heeft plaatsgevonden.
Meer weten over MANTA RAY? Lees dan hier de recensie van de Filmkrant.