The Many Faces Of Gene Hackman

Eind jaren zestig, begin jaren zeventig gooiden enkele brutale jonge regisseurs – waaronder Scorsese, Coppola en Friedkin – met hun rauwe films eigenhandig het Amerikaanse studiosysteem omver. De regisseurs van New Hollywood, zoals de stroming wordt genoemd, hadden voor hun realistische nieuwe verhalen ook nieuwe gezichten nodig. Enter Gene Hackman, de acteur die met zijn charmante maar ook alledaagse voorkomen in alles het tegendeel van de gemanicuurde Hollywood-sterren uit het verleden zou blijken. “Hij heeft wallen onder zijn ogen en zijn gezicht is een beetje ingevallen,” zo schreef filmcriticus Pauline Kael over Hackman. “Misschien is het daarom dat als hij straalt, het echt iets betekent.”

In deze terugblik op Hackmans carrière vertoont Lumière vier van zijn meest markante werken. In Francis Ford Coppola’s The Conversation (1974) speelt Hackman een paranoïde afluisterexpert. Voor zijn rol als sinistere en corrupte sheriff in Unforgiven (1992) van Clint Eastwood won hij zijn tweede Oscar. Tenslotte is er nog The Royal Tenenbaums (2001) van Wes Anderson, een van Hackman laatste acteerklussen, waarin hij op meesterlijke wijze de patriarch van de familie Tenenbaum speelt.