Lumière Open Air Film Festival

Feministische thema’s staan centraal in THELMA & LOUISE. Geena Davis vertolkt Thelma, een gefrustreerde huisvrouw uit Arkansas. Samen met haar oudere vriendin, de serveerster Louise – gespeeld door Susan Sarandon – gaat ze een weekend aan de boemel. Beiden zitten vast in liefdeloze relaties. In een knalrode Thunderbird stuiven ze de Amerikaanse snelwegen op, op zoek naar een verzetje. Tijdens een tussenstop bij een wegcafé gaat het echter mis; een opdringerige kerel probeert Thelma op de parkeerplaats te verkrachten; Louise schiet de man overhoop. De vrouwen slaan op de vlucht, al snel achternagezeten door politie en FBI. Eenmaal op de vlucht dienen Thelma en Louise een cruciale keuze te maken: geven ze zich over of werpen ze de ketenen van hun oude leven af?

Voor regisseur Ridley Scott was THELMA & LOUISE (1991) het eerste grote commerciële succes sinds ALIEN (1979). Het scenario van Callie Khouri werd bekroond met een Oscar. Brad Pitt beleefde zijn Hollywood-doorbraak dankzij zijn bijrol in de film.

De zussen Delphine en Solange – hier vertolkt door Catherine Deneuve en haar echte zus Françoise Dorleac – groeien op in Rochefort, een slaperig stadje aan de westkust van Frankrijk. Ze dromen van de liefde en van een carrière in de kunstwereld en kijken reikhalzend uit naar het moment dat ze hun leven in Rochefort kunnen verruilen voor het leven in de grote stad. Terwijl de zusjes zich voorbereiden op een nieuw leven in Parijs hebben ze niet door dat hun dromen op het punt staan uit te komen in hun eigen Rochefort. Er is namelijk een rondtrekkende kermis in het stadje neergestreken, met een Amerikaanse muzikant, gespeeld door Gene Kelly, in de gelederen.

Jacques Demy volgde Gouden Palm-winnaar LES PARAPLUIES DE CHERBOURG (1964) op met LES DEMOISELLES DE ROCHEFORT. Opnieuw een musical, het favoriete genre van de regisseur, met opnieuw een hoofdrol voor Catherine Deneuve, pastelkleurige kostuums en een score van Michel Legrand. De film is een swingende ode aan Hollywood-musicals; wie zijn klassiekers kent zal knipogen naar onder meer WEST SIDE STORY, SINGIN’ IN THE RAIN, AN AMERICAN IN PARIS en GENTLEMEN PREFER BLONDES herkennen. Op zijn beurt werd LES DEMOISELLES DE ROCHEFORT weer een bron van inspiratie voor hedendaagse filmmakers, met LA LAND als duidelijkste voorbeeld. Naast een ode aan de liefde en het leven, is de film tevens een intiem coming-of-age verhaal en een complex tijdsportret van een aan verandering onderhevig Frankrijk.

Beatrice, een decadente kletskous wier gedrag veel weg heeft van een tornado, ontfermt zich in de inrichting over de introverte en stoer uitziende nieuwkomer Donatella. Als het busje dat hen van hun werk moet terugbrengen een keer te laat is, springen ze op een toevallig langsrijdende bus. Regisseur Virzi, die de twee actrices in de inrichting tussen echte psychiatrische patiënten plaatste, laat tijdens de soms zeer hectische vlucht zien wat het is om ‘gek’ te zijn (de Nederlandse vertaling van de titel is ‘gekke vreugde’). Maar ben je wel gek als je op zoek bent naar vrijheid en geluk? (jc)

Het filmfestival van Cannes opende dit jaar met deze remake van de Japanse cultfilm ONE CUT OF THE DEAD uit 2017, waarin de opnames van een low-budget zombie-horrorfilm volledig uit de hand lopen doordat de regisseur een eeuwenoude zombievloek heeft ontketend. De in bloed en andere lichaamssappen doordrenkte acteurs snakken maar naar één ding: het uitspreken door de regisseur van het verlossende ‘Coupez!’, dat het einde van de filmopnames aankondigt.

Een waarschuwing vooraf: het eerste half uur is – in de woorden van filmjournalist Gerhard Busch – niet om aan te zien. Het waarom daarvan wordt duidelijk in het verdere verloop van de film en dan blijkt dat Hazanavicius na THE ARTIST met deze zombieparodie wederom een intelligente ode brengt aan het maken van films, ditmaal aan de Z-films (low-budgetfilms die inferieur zijn aan B-films). (ms)

Mitzi, Felicia en Bernadette zijn het leven in de grote stad beu en besluiten een uitnodiging aan te nemen voor een optreden in Alice Springs, midden in de woestijn. Een oude, knalroze bus wordt Priscilla gedoopt en volgestouwd met kostuums, glitter, make-up, pruiken, alcohol, opblaasborsten en andere attributen. En zo zetten drie flamboyante paradijsvogels vrolijk kibbelend koers naar de Australische outback; een lange reis vol komische, bizarre en gevaarlijke avonturen. Onderweg passeren ze diverse oerconservatieve, geïsoleerde dorpsgemeenschappen, waar ze in het gunstigste geval mogen rekenen op geamuseerde verbazing, maar vaker op argwaan en agressie.

THE ADVENTURES OF PRISCILLA, QUEEN OF THE DESERT was een enorme hit op de oude locatie van Lumière in de Bogaardenstraat. Het is een film die welhaast gemaakt lijkt voor een openluchtvoorstelling. Felgekleurde drag queens in schitterende kostuums tegen het overweldigende roodgekleurde decor van de Australische woestijn, begeleid door een discosoundtrack met Abba, The Village People en Gloria Gaynor: wie wil dat niet onder de sterrenhemel van Maastricht zien?

Cassie stond een veelbelovende toekomst te wachten, totdat er iets gebeurde dat haar leven voorgoed op z’n kop zette. Sindsdien leidt ze een dubbelleven. Overdag is ze een charismatische, veelbelovende jonge vrouw, ’s nachts struint ze nachtclubs af waar ze zich voordoet als dronken en kwetsbaar, om te zien welke mannen daar misbruik van willen maken. Een onverwachte ontmoeting geeft haar de kans om het verleden recht te zetten.

Regisseur Emerald Fennell maakte eerder al naam als schrijver en producent van de prijswinnende televisieserie KILLING EVE én als actrice in THE CROWN. Deze alleskunner strikte voor de hoofdrol in haar speelfilmdebuut Carey Mulligan, die in PROMISING YOUNG WOMAN een van de beste prestaties uit haar carrière neerzet. (ds)

Het leven van de werkloze Mark Renton en zijn vrienden Spud, Sick Boy en Regbie – een groep leugenaars, dieven, junks en losers – bestaat voornamelijk uit bier drinken, uitgaan, drugs en voetballen. Hun levensmotto: ‘It’s all shite anyway’. Na een paar dramatische gebeurtenissen probeert Renton zijn leven een andere wending te geven.

Het even hilarische als grimmige TRAINSPOTTING was een regelrechte sensatie in 1996. Waar Britse films het leven aan de onderkant van de samenleving vaak verbeelden in een grauwe, realistische stijl – zie de films van Ken Loach en Mike Leigh – koos Boyle voor een dynamische en opwindende vorm, met een vleugje surrealisme. ‘De troosteloosheid swingt de pan uit’, schreef de Filmkrant. Behalve de film werd ook de soundtrack – waarop de beats van Underworld hand in hand gaan met Iggy Pop, Lou Reed en Britpop van Blur en Pulp – een klassieker.

Voor Katia en Maurice won de nieuwsgierigheid het altijd van de angst. Wie ooit van dichtbij een nog actieve vulkaan heeft bezocht kan het zich levendig voorstellen. De gloeiende lava als een bericht uit de diepte van onze planeet is niet iets om lichtvaardig mee om te gaan. Deze National Geographic documentaire, eerder dit jaar een grote hit op het Sundance Film Festival, laat ziet waar de moed van deze twee toe geleid heeft. Meer dan vijfentwintig jaar archiefmateriaal van Katia en Maurice is aaneengesmeed tot een waarlijk spectaculaire en leerzame film.

Een blind date in een koffieshop bracht hen bij elkaar en tot hun noodlottige einde op de Mount Unzen in Japan in 1991 waren ze samen. Samen in hun liefde voor elkaar en natuurlijk voor het mysterie, de schoonheid en de onmetelijke destructieve kracht van vulkanen. Amateurvulkanologen in hun begindagen, maar over decennia uitgegroeid tot autoriteiten op het gebied van de vulkanologie.

Seismische tektonische erupties en ronkend gas, glinsterende rivieren van lava, watervallen van vulkaanrotsen: laat de weergaloze beelden – geschoten met gevaar voor eigen leven, zonder behulp van drones – spreken over hun liefde voor elkaar en voor vulkanen, maar bovenal over de kwetsbare relatie tussen de mens en onze planeet. Meer dan actueel in deze dagen. (ej)

Cineville Zomertour

Op donderdag 25 augustus smelt Lumière Open Air Film Festival voor eventjes samen met de Cineville Zomertour! Cineville trekt langs de mooiste locaties van Nederland met een koffer vol goeie films om bij te zweten. Op donderdag strijkt Cineville neer op het grasveld bij Lumière met een film over vurige liefde en een aantal leuke verrassingen. Bekijk hier het complete Cineville Zomertour programma.

Spike Lee waagde zich in 2013 aan een remake van deze cultklassieker, maar die film verbleekte bij het Zuid-Koreaanse origineel. OLDBOY is opgetrokken uit gelijke delen Kafka (de verhaallijn), Lynch (de surrealistische sfeer; de donkere seksuele onderstroom), Hitchcock (de spanning), Tarantino (het excessieve geweld en de zwarte humor) en El Greco (het licht). Op een dag in 1988 wordt Oh Dae-su ontvoerd. Hij ontwaakt in een soort geïmproviseerde privé-gevangenis. Vijftien jaar duurt zijn isolement, vijftien lange jaren gedurende welke hij zich afvraagt wie in vredesnaam achter zijn ontvoering kan zitten. Via de tv in zijn cel krijgt hij te horen dat zijn vrouw op brute wijze is vermoord. Dae-su zweert wraak te zullen nemen. Als hij wordt vrijgelaten, gaat hij op zoek naar zijn ontvoerder, gewapend met zijn vuisten en een klauwhamer. Waarschuwing vooraf: voor sommige scènes is een sterke maag aanbevolen, zoals die waarin een levende en tegensputterende octopus wordt opgegeten. (mv)

Grappig en ongepolijst Noors drama over striptekenares Rakel, die ontdekt dat ze zes maanden zwanger is. Moeder worden stond echter niet op haar verlanglijstje.

Het leven van de drieëntwintigjarige Rakel is een aaneenschakeling van feestjes, drank en soms drugs. Ze geniet volop en trekt zich nergens iets van aan. Als haar beste vriendin suggereert dat ze misschien zwanger is, schrikt ze zich rot. Geen sprake van een kind krijgen, weg ermee. Maar dat blijkt inmiddels veel en veel te laat. Rakel heeft ook nog eens totaal geen idee wie de vader zou kunnen zijn. Inmiddels bemoeit het kind in wording zich met zijn moeder door middel van een geanimeerd figuurtje dat commentaar geeft op haar verre van volwassen gedrag.

Hoewel de film boordevol humor en grappige momenten zit, gecombineerd met de cartoonachtige tekeningetjes, is hij zeker niet zonder diepgang. Vooral het pittige einde laat de kijker niet onberoerd. Een film over struikelen en vallen, maar zeker ook over opstaan. (av)

Bijna dertig jaar na MAD MAX BEYOND THUNDERDOME (1985) keerde George Miller terug naar het universum van Max. Mel Gibson werd verruild voor Tom Hardy en de opnames verplaatst van de Australische naar de Namibische woestijn. De plot ontleende Miller aan Buster Keatons klassieker THE GENERAL (1926): eerst rijden we de ene kant op, daarna de andere. Mad Max probeert samen met zijn bitse compagnon, de eenarmige Imperator Furiosa, uit handen te blijven van een leger barbaarse albino-skinheads die met hun trucks en motoren jacht maken op een handvol in witte gewaden gehulde vrouwen en een tank vol moedermelk.

Vooraf was er enige scepsis over dit nieuwe deel uit de Mad Max-reeks, maar tijdens de wereldpremière in Cannes bleek dat Miller uit de Namibische woestijn was teruggekeerd met een meesterwerk: een volkomen van de pot gerukt, zwartgeblakerd en luidruchtig ‘duizend bommen en granaten’ spektakelstuk. En het blijkt ook nog eens een actiefilm met een boodschap: vrouwen zijn het enige lichtpunt op onze door sadistische kerels verziekte planeet. (mv)