Zijn eigen moeder wil best meewerken aan deze documentaire, maar liever niet herkenbaar in beeld. Zij is zich maar al te bewust van de risico’s die haar zoon neemt. De Maastrichtse cartoonist Ruben Oppenheimer zoekt met zijn messcherpe politieke cartoons – die onder meer in het AD en NRC gepubliceerd worden – het maatschappelijke debat op, schopt daarbij ongenadig tegen heilige huisjes aan en voelt niet de behoefte om politiek correct over te komen. Het levert hem, naast discussie, ook talloze bedreigingen en verwensingen op, vooral via sociale media. Als hij in 2017 een tekening van de Turkse president Erdogan op Twitter plaatst, stromen de eerste doodsbedreigingen binnen. De vrijheid van meningsuiting is Oppenheimer zeer dierbaar en hij is bezeten van zijn werk, maar waar ligt de grens? Tot welke prijs is hij bereid zijn persoonlijke vrijheid op te offeren ten behoeve van zijn artistieke vrijheid?