The Tragedy of Macbeth
In zijn eerste film zonder zijn broer Ethan waagt Joel Coen zich aan een verfilming van Shakespeare’s Macbeth, met Denzel Washington en Frances McDormand als Lord en Lady Macbeth. Genomineerd voor drie Oscars.
Het bericht verraste de filmwereld: het regieduo Joel en Ethan Coen (samen goed voor moderne klassiekers als FARGO, NO COUNTRY FOR OLD MEN en BARTON FINK) is niet langer een duo. Ethan Coen keert de filmindustrie de rug toe en legt zich toe op het schrijven van toneel; zijn broer Joel gaat als regisseur solo verder en waagt zich gelijk aan het iconische MACBETH, dat eerder al door Orson Welles, Akira Kurosawa en Roman Polanski verfilmd werd. Op het eerste gezicht ligt de combinatie Coen-Shakespeare misschien niet voor de hand, maar volgens Coen wijst MACBETH vooruit naar de Amerikaanse film noir: het gaat in essentie over een stel dat een moord beraamt.
Het verhaal mag bekend verondersteld worden: generaal Macbeth krijgt van drie heksen te horen dat hij ooit koning van Schotland zal worden en smeedt vervolgens met zijn vrouw een gewelddadig plan om die voorspelling ook werkelijkheid te laten worden.
Coens versie van de Shakespeare-klassieker is zowel sober als overweldigend. En in adembenemend zwart-wit, een heel bewuste keuze, want kleur zou volgens Coen met de tekst gaan concurreren. Door het vrijwel vierkante beeldformaat verwijst de film terug naar expressionistische klassiekers uit het tijdperk van de zwijgende film. Ook opvallend: Schotland blijft geheel buiten beeld. THE TRAGEDY OF MACBETH werd gedraaid in de studio, in een nondescript decor. Volgens Coen wordt Shakespeare namelijk vaak verpest ‘door al die kamers en kastelen’. Dwars door Coens stilistische ingrepen heen blijft de kern van Shakespeare’s meesterwerk overeind, een tijdloze studie over macht, ambitie en corruptie.