The Surfer
Een prettig gestoorde B-film waarin Nicolas Cage het aan de stok krijgt met een gewelddadige Australische surfsekte. Cultklassieker in wording.
De (naamloze) surfer staat te popelen om zijn zoon kennis te laten maken met het gebied waarin hij opgroeide en hij kijkt ernaar uit om het huis boven op een klif te kopen dat zijn vader ooit bezat. Maar een ruige bende lokale surfers, onder leiding van een man uit zijn verleden, weigert hem de oceaan in te laten gaan: het strand is alleen voor de lokale bevolking. De surfer weigert echter te vertrekken, ondanks alle tegenwerkingen van de buurtbewoners. Alles loopt zodanig uit de hand dat de surfer berooid en uitgehongerd achterblijft. Terwijl hij steeds havelozer wordt – in beeld gebracht met een aantal behoorlijk onsmakelijke scènes – laten korte flashbacks zijn vreselijke verleden zien. Hoewel de uiteindelijke ontknoping van de film daarmee redelijk duidelijk wordt, maakt dat de aanloop ernaartoe niet minder de moeite waard.
The Surfer schetst een bijzonder emotioneel beeld van een vader die getraumatiseerd is door de ontbinding van zijn huwelijk en een schrijnende gebeurtenis in zijn jeugd die plaatsvond op het Australische strand. De film is visueel aantrekkelijk en grenst af en toe aan het psychedelische, maar is vooral een sterk portret van een eenzame man die door zijn demonen over de rand wordt geduwd. Een welkome toevoeging aan de lange lijst met steeds weer vermakelijke films met als thema ‘Nicolas Cage vervalt in waanzin’. (bw)