The Human Voice
Kleurrijke korte film van Pedro Almodóvar (Dolor Y Gloria, Todo Sobre Mi Madre) gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Jean Cocteau, met een hoofdrol voor Tilda Swinton.
THE HUMAN VOICE is gemaakt tijdens de lockdown in Madrid. Voor Almodóvar geen tijd om niets te doen. Hij blijft ons naar het filmtheater lokken omdat ‘sommige dingen alleen ontdekt kunnen worden in het donker van een zaal met mensen die we niet kennen’. De resulterende korte film is een hypergestileerd feest voor het oog. Almodóvar kan in dertig minuten meer dan menig ander regisseur in een speelfilm. En ja, als je dan toch in lockdown moet, dan maar in zo’n appartement. (ej)
Kom je bij ons naar de film? Kom op tijd, maar niet te vroeg. Je hebt pas 15 minuten voor aanvang van de film toegang tot ons gebouw.
Almodóvars obsessie met Jean Cocteau is evident. Het plot van WOMEN ON THE VERGE OF A NERVOUS BREAKDOWN, zijn Oscar-genomineerde zwarte komedie uit 1988, is ook in grote mate geïnspireerd door het stuk van Cocteau. Eigenlijk wilde hij toen al het toneelstuk vrij letterlijk tot een film herschrijven, maar hij was om financiële redenen genoodzaakt om er een langspeelfilm van te maken. Daar is het toneelstuk simpelweg te kort voor en dus bedacht hij een verhaal over de 48 uur die voorafgaan aan het beruchte telefoongesprek in het toneelstuk. Uiteraard met een weelde aan additionele personages die, kleurrijk en wanhopig als altijd, zich snelwandelend een weg door Madrid banen.
Zoals altijd maakt Almodóvar gretig gebruik van kleuren in THE HUMAN VOICE. Volgens de regisseur idealiseren kleuren objecten, als het ware. Vervolgens isoleren en drukken die objecten de gevoelens van de hoofdpersonen uit. Met name rood is hierbij onmisbaar, zo ook in THE HUMAN VOICE. Naast liefde en passie staat rood in het werk van Almodóvar voor de dood én voor religie, een drie-eenheid van thema’s die, tsja, als een rode draad door zijn oeuvre lopen.
Dit video-essay is een mooie ode aan de vele tinten rood in het werk van Almodóvar.