Silence of the Tides
Een poëtisch portret over de Waddenzee zonder voice-over of interviews waarin de continue ‘ademhaling’ van het Waddengebied centraal staat.
Met schitterende zonsondergangen, een divers dierenrijk en landschappen die twee keer per dag veranderen, heeft het Waddengebied zich veelvuldig bewezen als fotogenieke plek. Toch is het grootste intergetijdengebied ter wereld nog nooit zo adembenemend in beeld gebracht als nu.
Regisseur Pieter-Rim de Kroon laat in SILENCE OF THE TIDES zijn beelden voor zich spreken. Net als in HOLLANDS LICHT, waarmee hij in 2003 een Gouden Kalf won, zet hij zijn camera vaak voor een lange tijd op één vaste plek. Betoverende natuurtaferelen levert dat op.
Opnamen van verschillende tijdstippen schuiven vrijwel onzichtbaar over elkaar, waardoor een drooggevallen zeebodem in korte tijd verandert in een deinende watermassa. Een geraffineerd geluidsontwerp en het samenspel van verschillende lichtinvallen, maken de magie compleet.
Militaire oefeningen, pasgeboren lammetjes, parende oesters; al dit leven trekt intussen commentaarloos aan de camera voorbij. Dieren, mensen en getijden blijven in vier seizoenen komen en gaan. Een prachtig vormgegeven portret van een pulserende natuur, die kijkers uitnodigt om zelf op zoek te gaan naar associaties en betekenis. (IDFA)