Showing Up
In dit subtiele drama volgt Kelly Reichardt (First Cow, Certain Women) de dagelijkse beslommeringen en familieproblemen van een door Michelle Williams vertolkte beeldhouwster.
Het openingsshot zet de toon. Traag glijdt de camera over Lizzy’s schetsen en zien we haar aandachtig bezig met het verfijnen van een van haar uit klei vervaardigde ‘meiden’. Nog maar een paar dagen tot aan de expositie in een plaatselijke galerie. Het liefst is ze fulltime bezig met de kunst, maar helaas, ervan leven kan ze (nog) niet. Dus werkt ze als administratief assistent van haar moeder op haar alma mater, een kunstacademie in Portland, Oregon. Vervolgens maken we kennis met Jo, haar buurvrouw en verhuurder van haar woning, en net als Lizzy kunstenaar. Succesvoller, zo lijkt het, want haar werk hangt maar liefst op twee plekken in de stad.
Een gelaagde film die op verschillende niveaus de aandacht blijft vasthouden. Leven voor de kunst, en de kunst om in balans te leven met je omgeving, zo zou je deze prachtige kleine (maar grootse) film kunnen samenvatten. De regisseur weet waar ze het over heeft, want naast films maken doceerde ze kunst op een academie. Portland – een pleisterplaats voor kunstenaars en non-conformisten – is een perfect decor voor dit portret van een eigenzinnig kunstenaar, die kampt met haar eigen opgekropte frustratie en rust vindt in het creëren van haar wereld. Reichardts film is ook een ode aan de beeldhouwwerken van de uit Portland afkomstige Cynthia Lahti, en aan het Oregon College of Art en Craft, een gerenommeerd instituut dat in 2019 na ruim honderd jaar de poorten moest sluiten. Prachtige vertolking van Michelle Williams (Lizzy) die schittert in alweer haar vierde samenwerking met Kelly Reichardt en een mooie rol voor Judd Hirsch als haar bohemien vader. (ej)