Peeping Tom
Peeping Tom werd in 1960 door de kritiek met de grond gelijk gemaakt. De film betekende het einde van de loopbaan van Michael Powell, maar wordt tegenwoordig gezien als een sleutelfilm over wreedheid en voyeurisme in de film.
ls kind is Mark Lewis misbruikt voor wetenschappelijke experimenten door zijn vader, een bioloog die onderzoek deed naar menselijke angst. Hij martelde Mark en legde de paniek van het kind vast op celluloid.
Als volwassene werkt de getraumatiseerde Mark als camera-assistent in een filmstudio; in zijn vrije tijd maakt hij pornografische foto’s. Hij neemt prostituees mee naar zijn studio en filmt ze op het moment dat hij ze vermoordt met een in de camera verborgen steekwapen. Niemand is op de hoogte van Marks psychopathische moordpartijen, ook onderhuurster Helen niet, die soms met Mark uitgaat in Londen.
Michael Powells eerste lange speelfilm na de jarenlange samenwerking met Emeric Pressburger werd bij zijn release door filmcritici neergesabeld als ‘ziek’ en ‘immoreel’ en vrijwel direct uit roulatie gehaald. De carrière van hoofdrolspeler Karlheinz Böhm kreeg een gevoelige knauw; die van Powell was voorbij. Begin jaren tachtig werd de film, vooral door toedoen van Martin Scorsese, herontdekt. Scorsese noemde PEEPING TOM ‘de beste film over filmmaken ooit gemaakt’ en ‘een schok, een ten diepste verontrustende ervaring’. De film is op initiatief van Martin Scorsese’s Film Foundation digitaal gerestaureerd.
zie ook: Made in England: The Films of Powell and Pressburger