Memorias De Un Cuerpo Que Arde
Poëtisch portret van drie Costa Ricaanse vrouwen die opgroeiden in een repressief tijdperk. Nu, inmiddels rond de zeventig, blikken ze openhartig terug op hun leven en de ontwikkeling die ze op gevoels- en seksueel vlak doormaakten.
Het is allang bekend dat vrouwen regelmatig te maken hadden (en hebben) met taboes, onuitgesproken regels en verwachtingen rondom hun lichaam.
De filmmaakster had dit onderwerp graag besproken met haar inmiddels overleden grootmoeders. In plaats daarvan laat ze in dit intieme portret drie vrouwen – Ana, Patricia en Mayela – vertellen over hun verleden in een katholiek, conservatief milieu in Costa Rica. Over menstruatie, maagdelijkheid, moederschap, verkrachting of menopauze werd niet gesproken. Evenmin kwamen hun diepste verlangens of schuldgevoelens ter sprake.
Deze film is een ode aan vrouwen, aan alles wat onderdrukt werd/wordt, aan alles wat niet gehoord en gezien werd/wordt, aan alles wat hen raakt als persoon en wat hen typeert in hun vrouw-zijn. (av)