Four Daughters
Interessante mix van documentaire en speelfilm over een gezin dat twee opstandige tienerdochters aan de lokroep van IS verloor. Regisseur Kaouther Ben Hania vervangt de dochters door actrices en maakt het gezin weer compleet.
Olfa Hamrouni, een gescheiden vrouw uit het kustplaatsje Sousse in Tunesië, zet een gewaagde stap als ze het verhaal van haar gezin openbaar maakt. Rahma en Ghonane, haar twee oudste dochters, nog maar zestien en vijftien jaar oud, zijn vertrokken als strijders en bruiden voor Islamitische Staat in Syrië.
Regisseur Kaouther Ben Hania (THE MAN WHO SOLD HIS SKIN, BEAUTY AND THE DOGS) besluit om van dit gegeven een documentaire te maken. Maar al snel ontdekt ze dat dit niet de juiste vorm is om de diepere lagen in hun verhaal te tonen. Door het inzetten van acteurs voor de twee verdwenen dochters, en voor Olfa in sommige scenes, krijgt de film een extra dimensie. Natuurlijk is het een film over trauma en verdriet, maar daarnaast creëert de keuze voor een mix van documentaire en speelfilm ruimte voor een andere kant van het verhaal. Hoe de meiden opgroeien, hoe ze samen op bed liggend elkaars haren kammen, verhalen vertellen en giechelen over jongens; gewone adolescenten vol dromen over het leven dat voor hen ligt. De vorm maakt het mogelijk om clichés te omzeilen. Met name Olfa wordt een spiegel voorgehouden hoe ook zij, onderdeel van een complexe patriarchale samenleving, keuzes maakt die van invloed zijn op wat ze doorgeeft aan haar dochters.
FOUR DAUGHTERS won de L'Œil d’or, de prijs voor de beste documentaire tijdens het filmfestival in Cannes. De film werd bovendien genomineerd voor een Oscar voor beste documentaire. (ej)